کد مطلب:149822 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:258
اثری که در پشت مبارک حسین بعد از شهادت دیدند
شعیب بن عبدالرحمن خزاعی می گوید: در روز حادثه طف (كربلا)، اثری بر پشت مبارك حضرت حسین بن علی یافت شد و مشاهده گردید. از امام زین العابدین، علیه السلام، راجع به آن اثر و علت آن، پرسش كردند، حضرت سجاد در پاسخ فرمود، هذا مما كان ینقل الجراب علی ظهره الی منازل الارامل و الیتامی والمساكین؛ [1] این اثر جای انبانهای نان و غذا و لوازمی بود كه بر دوش می گرفت و بر پشت خود می نهاد و به منازل بیوه زنان،یتیمان و مسكینان می برد.
امام علی بن الحسین كه با برنامه های پدر بزرگوار خود آشناست، و سالیان سال در كنار آن بزرگوار بسر برده، پدر گرانقدر خود، امام ابی عبدالله الحسین را به ما می شناساند و پرده از راز مخفی و سرپوشیده و پنهان آن حضرت بر می دارد كه او انبانهایی پر از طعام، مواد غذایی و لوازم زندگی را خود شخصا به دوش می كشید و به در خانه فقرا و مستمندان، یا به جایگاه مساكین و خاك نشینان می برد و آنقدر این برنامه را انجام داده و این عمل را تكرار كرد كه آن بار سنگین و آن انبانهای انباشته از طعام، در پشت مباركش، اثر گذاشته و آن اثر هم تا وقت شهادت، باقی بود.
این نكته قابل توجه است كه حضرت امام حسین در روز بیست و هفتم ماه رجب، مدینه را ترك گفته، به سوی مكه حركت كرده اند و در هشتم ماه ذی الحجه مكه را ترك كرده، راه عراق را در پیش گرفت، روز دوم محرم وارد كربلا شد و در روز عاشورا به شهادت رسید یعنی؛ تقریبا پنج ماه و نیم از خروج امام حسین از مدینه می گذشت و در عین حال با گذشت این مدت، هنوز آن آثار، در پشت مبارك امام حسین باقی بوده و این حاكی از آن است كه بارهای سنگین، اثر عمیقی را باقی گذاشته بوده است.
امام علی بن الحسین كه با برنامه های پدر بزرگوار خود آشناست، و سالیان سال در كنار آن بزرگوار بسر برده، پدر گرانقدر خود، امام ابی عبدالله الحسین را به ما می شناساند و پرده از راز مخفی و سرپوشیده و پنهان آن حضرت بر می دارد كه او انبانهایی پر از طعام، مواد غذایی و لوازم زندگی را خود شخصا به دوش می كشید و به در خانه فقرا و مستمندان، یا به جایگاه مساكین و خاك نشینان می برد و آنقدر این برنامه را انجام داده و این عمل را تكرار كرد كه آن بار سنگین و آن انبانهای انباشته از طعام، در پشت مباركش، اثر گذاشته و آن اثر هم تا وقت شهادت، باقی بود.
این نكته قابل توجه است كه حضرت امام حسین در روز بیست و هفتم ماه رجب، مدینه را ترك گفته، به سوی مكه حركت كرده اند و در هشتم ماه ذی الحجه مكه را ترك كرده، راه عراق را در پیش گرفت، روز دوم محرم وارد كربلا شد و در روز عاشورا به شهادت رسید یعنی؛ تقریبا پنج ماه و نیم از خروج امام حسین از مدینه می گذشت و در عین حال با گذشت این مدت، هنوز آن آثار، در پشت مبارك امام حسین باقی بوده و این حاكی از آن است كه بارهای سنگین، اثر عمیقی را باقی گذاشته بوده است.
[1] ابن شهر آشوب مازندراني، محمد؛ مناقب آل ابي طالب، ج 4، ص 66.